We spent the night . . . . or rather the morning sa hotel.
Akey, si Claudine . . . si Rica . . . at siyempre si . . Charles.
Pag-arrive sa hotel ng slight, eh pakiramdaman lang sa mga veyk-veyk . . hanggang sa nakasegway kami ni Charles sa CR at punan ang nagliliyab na pusok na ibinubulwak nang aming mga shortawan.
In fairness, witchelles ganon ka-effortless ang makipagdookit sa loob ng nyiarette ha lalo na’t pag-long-playing ang dookit scene.
Sa lababo . . . sa ibabaw ng toilet bowl . . . sa bathtub . . . .
Shet . . . .
Effort man kung effort . . . pero it wouldn’t take away the fact . . . na makyorapsa ang bagets . . . deadma na kung manakit ang mga kasukasuon sa tigas ng tiles . . .
Ang harsh . . . I sounded like a ravenous carnivore!
Oh well . . . . Ibang level ang kakinisan nang balat niya . . . iba ren ang level ng perfomance niya. Yung mga tipong performance na learn na learn mong wala pang masyadong maipagmamalaking eksperiensiya pagdating sa booking game. Sa bawat dampi ng dila key sa iba’t iba parte nang shortawan niya eh felt na felt ko ang pigil na nginig at pigil na halinghing na parang eynimomentzz eh sasabog siya, kundi sa galit, eh sa sarap.
At kung pagmamalaki at pagmamalaki lang naman ang pag-uusapan . . . in fairness . . . at buong ikinagulat ko ren at ikinalaki ng mga mata ko noh . . . na dakila ang jugets . . .yung mg tipong maibabalot mey ang dalawang kamay mey sa notring at meron ka pang masasampal-sampal sa dulo.
Aaminin key . . . di naman sa pagiging hayok sa laman or whatever pero witchelles kez sinayang ang bawat sandali at nashikman key ang bawat parte ng shortawan niya. Endangered species ang mga ganitrix na klase ng putahe . . kaya’t habang available at nakahain lang sa harapan mey eh go lang ng go! Join lang ng join!!!!
Approximately 50 minutes kaming nagdookit . . . . . di pa kajoin ang shower together.
After non eh borlogs . . . .
Kinahapunan eh more gising-gisingan portion na pero sa truelili lang eh witchelles din naman akey nakaborlog ng truthfulness dahil nga sa mga panahong iyon eh parang you’d rather stay awake because those times . . . reality had become better than dreams . . . . ooooohhhhh . . . . san ka pa?! Echoz!
Hayun na nga . . . so bitbit-bitbit kez pa ang alaala ng mapanibughong araw na kadadaan lang. Nadatnan ko na lang si Charles na nakaupo sa isang sulok. Bihis na bihis na at super-titig lang sa kagigising kong beauty na for sure eh walang halong kapintasan . . . echoz. For sure eh more haggard than haggardness ang dating ko non noh! At kung pupuwede lang eh sa sobrang concious ko eh tuklapin kez na lang ang fezlack kez para witchelles niya masighteousbelles or I’d rather have na lafangin na lang akez nang buong-buo ng kamang jinijigaan kez!
Pero wai na ren akez nagawa kundi mag-ikmyle with all na haggard-kagigising na beauty-look. More confidence na lang ang labanan at magpacute.
Super ikmyle din naman siya sa aken.
Pagsight kez sa paligid eh wai si Claudine at si Rica.
Lumapit sa ‘kin si Charles at idinampi ang mga labi niyang parang iginuhit lang sa aking forehead. Para namang maysakit ang drama ko non. Pero deadma. . . . ang sweetness ng dating kahit na gaano pa kajologs.
Chinika niya na umiskrang na si Claude at si Rica dahil super tommy lee jones na ang lola Rica at witchelles nang kineri na mag-waiting in vain para gisingin pa akez. Dahil pag sikmura at pagkashutay-tomi na ang naramdaman ni Rica eh wala nang sinasantong panahon at oras. Chinika din ni Charles na may-I-wait na lang ang dalawa kong step-sisters sa Dencios sa Robs place.
So, umatak na ren kami sa Rob's Place for more lafangan portion at parang naubos ang enerhiya ko nung nakaraang gabi.
Sa mga pagkakataon na iyonchinabelles eh najisip ko ang mga pinaggagagawa namin sa buhay. Gimik . . . . iskrang . . . . rampa . . . . . magpa-yummy-effect . . . . magbook o magpabook . . . hoping na isa sa mga sabadong inaaksaya sa Malate e matagpuan mey ang matagal-tagal mo nang hinahanap hanap at hinihintay-hintay.
Sa truelili lang eh di ren naman ako hoping kay Charles. Okay fine . . . may spark na kung may spark . . . pero parang natauhan ako nung mga oras na iyonchienabelles arabelles arabumbumbelles.
Alam kong hanggang doonchinabelles na lang ang mga eksena . . . parehas lang siguro kami ng betchay. Ang makasegwey kahit panandalian sa mga mundong ginagalawan . . humanap nang isang utaw na waing shukialam . . . at mag ibig-ibigan na parang kayong dalawa na nga itinadha nang poong maykapal! Na kahit na alam nyong naglolokohan lang naman din kayo.
Pero, di ko yon pinahalata kahit sa mga friendiva kez. May-I-holding-hands pa ren ang drama namin ni Charles habang lumalafuk ng sinigang na kulang sa asim at ng sisig na ubod ng tuyo.
Akala ko . . . pagkatapos 'non eh hanggang doon na lang. Magkakapaalaman na . . . mangangakong itetext ang isa't isa . . . pero ang katotohanan eh ibabaon na lang din sa limot ang mga eksenang naganap at pipilasin sa kuwaderno ng buhay-talaan. Shet ! Ano ba yon !? Para akong nasasapian ng pitong dumonyo.
Anyway . . . . di pa pala.
Dahil biglang may naisip na naman si Rica . . . kelangan daw naming umatak sa Mall of Asia nang gabing yon . . at magwatchiley ng World Pyro ecklavu! Haves daw siya nang reservation at sayang naman kung witchelles gagamitin.
Super ask si Charles kung ju-joinlackles daw akembang.
Binalik ko ren ang tanong sa kanya dahil sa trulagen colagen sustagen lang e . . . di ko betchay. Pero betchay daw niya.
Chika ko sa kanya na jumoint-forces na lang muna siya sa aken sa baler kez para makapag-refresh dahil witchelles pa ren niyang jumuwelya sa balaybay niya.
So join lang nang join. Pagkashorpos lumafuk eh diretso na kami ni Charles sa baler.
At pagkadating na pagkadating pa lang namin eh para na naman kaming mga tandang na isinalang sa sabungan . . . . . round 2 . . . . . FIGHT!!!!!!
Akey, si Claudine . . . si Rica . . . at siyempre si . . Charles.
Pag-arrive sa hotel ng slight, eh pakiramdaman lang sa mga veyk-veyk . . hanggang sa nakasegway kami ni Charles sa CR at punan ang nagliliyab na pusok na ibinubulwak nang aming mga shortawan.
In fairness, witchelles ganon ka-effortless ang makipagdookit sa loob ng nyiarette ha lalo na’t pag-long-playing ang dookit scene.
Sa lababo . . . sa ibabaw ng toilet bowl . . . sa bathtub . . . .
Shet . . . .
Effort man kung effort . . . pero it wouldn’t take away the fact . . . na makyorapsa ang bagets . . . deadma na kung manakit ang mga kasukasuon sa tigas ng tiles . . .
Ang harsh . . . I sounded like a ravenous carnivore!
Oh well . . . . Ibang level ang kakinisan nang balat niya . . . iba ren ang level ng perfomance niya. Yung mga tipong performance na learn na learn mong wala pang masyadong maipagmamalaking eksperiensiya pagdating sa booking game. Sa bawat dampi ng dila key sa iba’t iba parte nang shortawan niya eh felt na felt ko ang pigil na nginig at pigil na halinghing na parang eynimomentzz eh sasabog siya, kundi sa galit, eh sa sarap.
At kung pagmamalaki at pagmamalaki lang naman ang pag-uusapan . . . in fairness . . . at buong ikinagulat ko ren at ikinalaki ng mga mata ko noh . . . na dakila ang jugets . . .yung mg tipong maibabalot mey ang dalawang kamay mey sa notring at meron ka pang masasampal-sampal sa dulo.
Aaminin key . . . di naman sa pagiging hayok sa laman or whatever pero witchelles kez sinayang ang bawat sandali at nashikman key ang bawat parte ng shortawan niya. Endangered species ang mga ganitrix na klase ng putahe . . kaya’t habang available at nakahain lang sa harapan mey eh go lang ng go! Join lang ng join!!!!
Approximately 50 minutes kaming nagdookit . . . . . di pa kajoin ang shower together.
After non eh borlogs . . . .
Kinahapunan eh more gising-gisingan portion na pero sa truelili lang eh witchelles din naman akey nakaborlog ng truthfulness dahil nga sa mga panahong iyon eh parang you’d rather stay awake because those times . . . reality had become better than dreams . . . . ooooohhhhh . . . . san ka pa?! Echoz!
Hayun na nga . . . so bitbit-bitbit kez pa ang alaala ng mapanibughong araw na kadadaan lang. Nadatnan ko na lang si Charles na nakaupo sa isang sulok. Bihis na bihis na at super-titig lang sa kagigising kong beauty na for sure eh walang halong kapintasan . . . echoz. For sure eh more haggard than haggardness ang dating ko non noh! At kung pupuwede lang eh sa sobrang concious ko eh tuklapin kez na lang ang fezlack kez para witchelles niya masighteousbelles or I’d rather have na lafangin na lang akez nang buong-buo ng kamang jinijigaan kez!
Pero wai na ren akez nagawa kundi mag-ikmyle with all na haggard-kagigising na beauty-look. More confidence na lang ang labanan at magpacute.
Super ikmyle din naman siya sa aken.
Pagsight kez sa paligid eh wai si Claudine at si Rica.
Lumapit sa ‘kin si Charles at idinampi ang mga labi niyang parang iginuhit lang sa aking forehead. Para namang maysakit ang drama ko non. Pero deadma. . . . ang sweetness ng dating kahit na gaano pa kajologs.
Chinika niya na umiskrang na si Claude at si Rica dahil super tommy lee jones na ang lola Rica at witchelles nang kineri na mag-waiting in vain para gisingin pa akez. Dahil pag sikmura at pagkashutay-tomi na ang naramdaman ni Rica eh wala nang sinasantong panahon at oras. Chinika din ni Charles na may-I-wait na lang ang dalawa kong step-sisters sa Dencios sa Robs place.
So, umatak na ren kami sa Rob's Place for more lafangan portion at parang naubos ang enerhiya ko nung nakaraang gabi.
Sa mga pagkakataon na iyonchinabelles eh najisip ko ang mga pinaggagagawa namin sa buhay. Gimik . . . . iskrang . . . . rampa . . . . . magpa-yummy-effect . . . . magbook o magpabook . . . hoping na isa sa mga sabadong inaaksaya sa Malate e matagpuan mey ang matagal-tagal mo nang hinahanap hanap at hinihintay-hintay.
Sa truelili lang eh di ren naman ako hoping kay Charles. Okay fine . . . may spark na kung may spark . . . pero parang natauhan ako nung mga oras na iyonchienabelles arabelles arabumbumbelles.
Alam kong hanggang doonchinabelles na lang ang mga eksena . . . parehas lang siguro kami ng betchay. Ang makasegwey kahit panandalian sa mga mundong ginagalawan . . humanap nang isang utaw na waing shukialam . . . at mag ibig-ibigan na parang kayong dalawa na nga itinadha nang poong maykapal! Na kahit na alam nyong naglolokohan lang naman din kayo.
Pero, di ko yon pinahalata kahit sa mga friendiva kez. May-I-holding-hands pa ren ang drama namin ni Charles habang lumalafuk ng sinigang na kulang sa asim at ng sisig na ubod ng tuyo.
Akala ko . . . pagkatapos 'non eh hanggang doon na lang. Magkakapaalaman na . . . mangangakong itetext ang isa't isa . . . pero ang katotohanan eh ibabaon na lang din sa limot ang mga eksenang naganap at pipilasin sa kuwaderno ng buhay-talaan. Shet ! Ano ba yon !? Para akong nasasapian ng pitong dumonyo.
Anyway . . . . di pa pala.
Dahil biglang may naisip na naman si Rica . . . kelangan daw naming umatak sa Mall of Asia nang gabing yon . . at magwatchiley ng World Pyro ecklavu! Haves daw siya nang reservation at sayang naman kung witchelles gagamitin.
Super ask si Charles kung ju-joinlackles daw akembang.
Binalik ko ren ang tanong sa kanya dahil sa trulagen colagen sustagen lang e . . . di ko betchay. Pero betchay daw niya.
Chika ko sa kanya na jumoint-forces na lang muna siya sa aken sa baler kez para makapag-refresh dahil witchelles pa ren niyang jumuwelya sa balaybay niya.
So join lang nang join. Pagkashorpos lumafuk eh diretso na kami ni Charles sa baler.
At pagkadating na pagkadating pa lang namin eh para na naman kaming mga tandang na isinalang sa sabungan . . . . . round 2 . . . . . FIGHT!!!!!!
Pagkatapos ng another dookit scene (at this time eh in the comfort of my home) eh . . bihis lang agad. Pinahiram ko na lang siya ng outfit para naman di siya magmukhang pangkahapon ang beauty niya.
And then . . . fly na sa Mall of Asia.
Isa sa mga pangarap ko ang natupad nang gabing iyon . . . . ang maglakad-lakad sa mall nang may kaholding hands.
Wala siyang kiyeme. Deadmatology one-oh-one! Mirese trese kwatorseng pinagsasightcheousbelles na kami ng mga utawsingbelles eh more pa ren siya sa pagjoin sa sweetness.
Nagkita-kita ang mga bakla sa Aruba. More lafang and more join sa inuman muna hanggang hinihintay na magliwanag ang kalangitan.
Nakatayo kami ni Charles sa gitna nang kalsada. Magkahawak ang mga kamay, magkadikit ang mga balikat habang nakatingala sa mga kislap at pagsabog sa kalawakan.
In fairness . . nakakanginig . . . . at to some extent eh nakakapangilabot. Muntik na nga akong magcrayola marathon pero pinigilan ko lang ang sarili ko. Witchelles ko learn kung dahil ba ito sa mga pagsabog ng iba't ibang kulay na pinapanood namin o dahil sa fact na andon ako sa isang lugar na may kahawak-kamay na bagets na sa totoo lang eh witchelles ko pang masyadong learn pero parang matagal na kaming nag-iibigan.
Pero kinalma ko ang sarili ko. Katulad nga ng chinika ko kaniney eh . . enjoy lang the momentzzzzzzzz . . . til it last . . . . dahil witchelles mo ren learn na parang mga fireworks nung gabing yon . . . na kahit na gaano kafabulous pa ang drama at eksena . . . eh titigil at titigil din . . . at ang kalawakan na pinuno ng iba’t ibang kulay eh pagkatapos ng ilang sandali eh magbabalik at magbabalik din sa isang nakakayamot at walang buhay na kadiliman.
